Dina buku eta dicarioskeun Sayyid
Abdul Muthalib teh kantos nadzar dipayuneun patung-patung di Ka’bah, Makkah.
Mun gaduh putra sapuluh rek dupencet hiji. Dikersakeun Anjeuna gaduh putra
sapuluh. Saparantos arageung, Anjeuna datang ka payuneun Hubal teras ngundi
nangge jamparing. Lagragna teh ka nami Sayyid Abdullah.
Anjeuna reuwas tur
henteu tega mun Sayyid Abdullah kudu dikurbankeun. Badami sareng rerencangan
anu sanes. Anjeuna ka Yathsrib milari ahli agama kanggo naroskeun perkawis
nadzar tea; nu bade ngurbankeun Sayiyd Abdullah. Pondok carita kurban Sayyid
Abdullah teh digentos janten saratus onta.
Jigana eta riwayat aya
pangaruh Israiliyat atanapi atos disimpangkeun tinu sajarah anu bener. Asana
henteu kahartos ku akal: Sayyid Abdul Muthalib anu katelah pamingpin agama
Hanif, agama Nabi Ibrahim as, nyembah berhala sareng nadzar ka Hubal.
Ngan orokaya caritana
anu kitu ampir aya dina buku-buku sajarah. Mun teu lepat mah, Muhammad Husain
Haikal oge dina bagean awal buku nyebatkeun carita umum samodel Syarqawi.
Mun ngilikan sajarah
Anbiya, khususna Nabi Ibrahim as perkawis meuncit domba patali sareng kurban
putrana Nabi Ismail as. Saterasna digentos janten domba anu gede. Sahingga
janten syareat agama Islam yen mun kurban kedah ku sato. Perkawis kurban tiasa
dihubungkeun sareng kurban antawis Habil sareng Qabil. Duanana putra Nabi Adam
as. Anu ditampi ku Allah kurbanna Habil anu make domba gede jeung sehat. Anu kurban
ditolak nyaeta pare sareng gandum ti Qabil kacarioskeun eta banda anu
dikurbankeun sareng anu sae. Ngandung hikmah keur urang mun kurban kedah anu
pangsaena.
Naha beut kajantenan
deui, kedah jalmi anu dikurbankeun dina jaman sateu acan babar Kangjeng Nabi?
Tah ieu panginten anu disebat jahiliah tea. Kedah maluruh deui na kitab tarikh. *** (Ahmad Sahidin)